Paludu Sada-පළුදු සඳ-The Broken Moon-Mathaka Amathum-Nimalasiri Kalubadanagama

පළුදු සඳ

Photo by Aron Visuals: www.pexels.com

 

තරිදු වත්සුණු හෙළා  

ලොව එකලු  කල  දුකට

ඉරිසියා  කැකුළු තරු  

ඇහිද බර වළා     කැට

කඳු අගින් එබී එබී  

ගසා ගල් සඳ    වතට  

පළුදු කර සඳක ඔප 

විදිති අරුමැති සතුට

 

විලක් කර  මත හොවා

මලක් නළවනු    මිසක

දිය අරා ගොර සපුන් 

සරන බව සඳ නොදැක

දැනී මුදු මොළොක් අත  

ඇනී  විෂ කටු    තුඩක

හිස හොවා ඉකි බිදියි 

සඳක් කළු  වළාවක

 

සඳ හෙළු මුතු අහුර  

තබා  මුදු  වළා  මැද

මීදුමකි ඇස් වසා   

සැඟව ගිය   විල නිබඳ

වළා කෙහෙරැළි මුදා 

දිලෙන දින සරා සඳ

අත් වනයි තඹරකර  

පන්සියක් කැකුළු සඳ

 

මිලින තරු එළි අදත්   

මකාවිද   මහත් සඳ

Saptha Varna Kaviya-සප්ත වර්ණ කවිය-The Seven Colour Poem-Mathaka Amathum-Nimalasiri Kalubadanagama

 

සප්ත වර්ණ කවිය

                                                            Image by pixabay.com 

විලක්  දිය මත ලියූ කවි මෙසේය:

අහස් වියන  ඝන සළුවෙන්   වසා     තියා

වනපෙත ගුගුර ගුගුරා බිම සලා       තියා

විදුලිය ඉරක් ඇඳ   ගිනි කණ වසා     තියා

අසෙනිය මල්  ඉසියි සිත බබළවා      තියා

 

විල් දිය සැලෙයි  නොහැගෙයි ඒ කිමද කියා

ඔබ රුව අඳිමි  දියමත  රැය නෙත නොපියා

හෙට මා වෙතට ඒ යැයි විල අගෙයි     කියා

පියවිලි ඇතිරු වෙමි මානෙල්  කැකුළු  තියා

 

හිදිනෙමි  මගබලා  නුඹ    අහසම         හින්දා

නෙතු මග හරිමි ඇසිපිය නොසැළෙන හින්දා

දුටු සිහිනයක්  ලෙස  බොඳ වී යන        හින්දා

දුර හිඳ බලමි  ඔබ හිරු කුමරිය             හින්දා

 

විල් තෙර අහස මත ෂඩ්වර්ණයෙන් දිස්වූ කවිය මෙසේය :

 

පාට පිණි පොකුරු  මල්  පෙති මත     ඉසිමි

සවනක් කැලුම් දී විල පැහැසර             කරමි

ලෙස සෙවණැල්ල  හිමි හිරු පසු පසින්   යමි

මතු භවයෙදි  නිල් මානෙල් මලක්        වෙමි

Mal Nathiva Mal Suwada-මල් නැතිව මල් සුවඳ-The Fragrance of Flowers without Flowers-Mathaka Amathum-Nimalasiri Kalubadanagama

මල්  නැතිව  මල් සුවඳ

 

                                                Photo by Valeria Boltneva: www.pexels.com

සිනිඳු පෙති මත ඇත නුඹේ වත

නේක පැහැයෙක රෝස මල්මිට

සහස් හිරු පෑ දෑස් දල්වා

දෙවොල වෙත බැති සිතින් එන සඳ

අකල්හි ආ වියරු සුලඟක

ගැටී මල් පෙති විසිර දස අත

එක මලක් වත් ඉතිරි නොකරම

සොරා ගත් ලෙස ආත්මය මුළු

පුදන්නට කිසි දෙයක් දැන් නැත

 

දවා ගිය  හදගැබක  මුකුළිත

හමා  එන දුක් සුසුම් සිරකර

නෙතු අගක  පිණි දියෙන් තෙම තෙම

තබමි පුදසුන සුසුම් එක එක

නොඑනු යළි වියරුවේ මාවෙත

සුසුම් මල් ඇත පිපී  යායක

නොසෙල්වී ලෙස  ඉන්ද්‍රඛීලය

පැරදවමි ඒ චණ්ඩ  මාරුත

 

තරු එළිය දැක නින්ද නොම දැක

කළු වළා මත සිහින ඇඳ ඇඳ

වළාකුළු ඉර ඉරා විසිකළ

පිණි පලස් මත රෝස යායක

මල් නැතත්  මල් සුවඳ තව ඇත

 

අසනු මැන දෙවි යොමා දිව නෙත

තිස් පැයේ ලයමඩල විමසන

පෙමක් වී  ඒ තරම් මනහර

කිමද  සුසුමක් දී මෙහෙම බර

Amma-අම්මා-Mother-Mathaka Amathum-Nimalasiri Klubadanagama

 අම්මා

Image by Mircea Ploscar Pixabay.com

උයා බත ඇහි පියෙන වේගෙට

අනුව ගේ උන් උසේ පිළිවෙල

බෙදාදී මුට්ටියේ අඩියට

ඉතිරි බත් හුළු දෙක ඇහිද කන

පහර කා බඩගින්දරේ සැර

කහට හුස්මට දෙකට ඇද ඇද

රඟයි ලෙද කිස නිමව අම රස

 

වැතිර නැත සැප පහසු සයනෙක

මතක වකුටුව දොඩනු සිහිනෙක

අඳුරු ලිප මුල්ලක නොවෙයි නම්

පැදුරු රොඩ්ඩක බංකුවක් උඩ

ලැබුණු හැම රස නෙරියෙ බැදගෙන

තබා දරු මුව පිනාගිය සඳ

විලස ඈ මුව ගෑව මසවුල

 

දරු සිනා මල් දැක දැක

විලස හිරු මල හිරු නැගුණ කල

උන්ගේම දුක දැක

බිදියි උන්ටත් වැඩි කඳුළු කැට

උන් ගිලන් වූ කළ

ලෙසට හිරු මල හිරු නොදුටු කල

විදියි දහ දුක උනුත් පරයා

යොමා උණුකළ  ඇගේ බුදු නෙත

නැත ලොව වදන් තව  

ඔබේ ගුණ පබදින්න කවි කර

පසඟ පිහිටා නමදින්නට

නුඹට වැඩි උතුමෙක් කොහිද මට

 

සිඹිමි ගොරැහැඩි රැළි නැගුණු අත

නේක දුක්විදි ශිලා කවිපොත

නුබේ ඩහදිය සුවඳ විද විද

ඉන්න ඇත්නම් මගෙ ඉතුරුටික

Thetha Nathi Vesi-තෙත නැති වැසි-Dry Rain-Mathaka Amathum-Nimalasiri Kalubadanagama

 
තෙත නැති වැසි

Photo by Sergey Torbik: www.pexels.com

කඳු  නෙතු අගින්
ජීවිතයකි පණ    දුන්න
ගඟකට   උරුම
දුර   ගමනක් ඇත යන්න
ඉතිරෙන හැගුම්
ගං දෑලක   පුබුදන්න
වෙරළට හාදුදී
රැළි යට  සැත    පෙන්න
 
ගඟ නෙත් බදින්නේ 
නිබදව  අහස    අරා
වැහි කොමලී 
සිනා අරගෙන වඩින   තුරා
හිටියත් නෙක මසුන් යස  
කර වටක්   දරා
නිල් නෙත් සිලිල පතනවා  
ජීවිතය      පුරා
 
වැස්සට කොහෙද
ගඟ ගැන   කල්පනාවක්
ඇගෙ කෙළි දිවිය
මත පාවෙන      වළාවක්
ගඟක දුක් ලිහිණි කී
නෙක   වතාවක්
හෙටවත් බලමු
අද නෑ මට   වෙලාවක්
 
වැහි කුමරී වෙලී සැනසී
දිවි     ගෙවන
නිල් ගිරි හිසකි බැලු බැලුවන්
නෙත්   බඳින
ඒමත තැනූ මල් ඇතිරූ
මුදු  යහන
මිස ගොහොරුවක විසුමට  කිව
ඇති   කරුණ
 
වැස්ස ඉල්ලා හඬනු කුමකට
තෙතක් නැති සුදු වළාවක් යට
කඳුළ දියකර ගැලු බව ගඟ
වළාකුල දැන ගනීවිද          හෙට
 
සඳවතිය  මදහස සලන විට
ඇගේ වත දැක රිදී දිය        මත
වළා කොමලිගේ දෑත අල්ලා
මදක් නැවතී උණ වදුළ යට
 
ගඟකටත් ඇති  නෙතක පැටලී
කියාලන්නට  හිතක බැඳි    පෙම